Taş Köprü

Dolunayın saklandığı yerden çıkmasıyla karın sahte aydınlığı yerini berrak pırıl pırıl bir aydınlığa bırakmıştı. Yavaşça şehrin sokaklarından süzüldü, şehrin son ışıklarını da arkasında bırakırken ay ışığında parlayan taş köprü tüm heybetiyle gözlerinin önünde büyüyordu. Köprünün başladığı yere kadar giden asfalt yol oradan itibaren değişiyor, antik çağlardan kalma bir hal alıyordu. Köprünün ortasına gelince durdu. Kısmen donmasına rağmen ninni söylermişçesine tatlı bir şırıltıyla akmaya devam eden dereyi dinledi. Dere ay ışığında yıldızımsı parıltılar oluşturarak köprünün hemen altında karanlığa karışıyordu.
Köprünün kenarına iyice sokuldu dizleri taş duvara değiyordu, elini soğuk ve pürüzlü taş yüzeyde gezdirdikçe yüreğinin ısındığını hissetti. Soğuktan sertleşen yüzüne bir gülümseme yayıldı. Hatıralar bir biri ardına zihninde canlanırken derin bir nefes çekerek ciğerlerini doldurdu. Hava çok soğuktu, ciğerleri ve burnu yanmaya başlamıştı. Bir süre daha nefesini tuttuktan sonra hızla ciğerlerini boşalttı. Düşünceleri daha berraktı artık. Biran önce seçimini yapmalıydı. Bir yanda hayatı diğer yanda hatıraları ve tam ortasında kendisi vardı. Birini seçmeli bu karmaşaya son vermeliydi. Aynı huzurlu ve berrak zihni tekrar bulamayabilirdi. Belki de son şansıydı elindeki, kaybetmek üzere olduğu. Tekrar derin bir nefes çekti içine burnu yanıyordu ama aldırmadı ciğerlerini doldurdu. Soğuk kalbine işledikçe zihni daha da aydınlanıyordu. Gözlerini kapadı geçmişini düşündü anılar, anılar ve yine anılar tamamen doluydu zihni, orada bir başkasına yer olabilir mi acaba diye geçirdi içinden. Ciğerlerini tekrar boşaltırken tüm tasası soluğundaki su buharı gibi uçup gitti zihninden artık biliyordu ne yapacağını.

Bir başka yarım kalmış hikaye daha buldum eski yapraklarım arasında